Zeytin tezgahında başladı herşey … Teyzem Oya,zeytin
aldıktan sonra;_zeytinci sana bakmaktan poşeti veremedi_dediğinde tezgahtan
uzaklaşmış bulunuyorduk.Kafamı çevirdim göreyim diye zeytinciyi ve geldik göz
göze.Karşımda sakalları arasında yüzü parlayan bir çift göz…. Bir süre
bakıştıktan sonra yolumuza devam ettik.Terminale gittik teyzemi yolcu ettim
evine.Aklımın ucundan geçmezdi,bugün bakıştığım zeytincinin hayatıma
gireceği.Haftalar sonra yine geçtim o zeytin tezgahı önünden,çok bariz bi
şekilde yine bakıştık zeytinciyle.Artık sürekli geçer olmuştum tezgahın
önünden…… Bakışma süresi her geçişimde biraz daha artar olmuştu.İçim gidiyordu
gözlerine baktığımda,o anlar uzasın diye çok dua ediyordum,o tezgahta çok
parlıyordu,benim zeytincimdi o,evet bir zeytincim vardı artık... Bir gün
zeytinciyi bizim mahallede gördüm,eve girerken arkama baktığımda caminin
çeşmesinde dikilmiş bana bakıyordu.Çok şaşırmıştım tabiî ki. Günlerden bir gün
ablam işe gidiyor,sabah saat 07.00 ben uyuyorum tabi o saatte.telefon sesiyle
uyandım,karşımda heyecanlı bir sesle _senin zeytinci bizim sokağın
başında_telefon kapandı yüzüme.Uyku sersemi tam anlamadım ne dediğini uyudum
sonra tekrar.vakit ne kadar geçti bilemiyorum,uyandım markete gitmek için çıktım
ve ne göreyim,yokuşun başında beyaz bir arabanın içinde zeytinci
oturuyor,şaşkınlıkla beraber yürüdük markete evime döndüm yine
oradaydı.Sabahlar,akşamlar geçti böyle,zeytinci hep arabada.Okula giderken
benimle birlikte geliyordu o da,arabasını bırakıyor sokağa,otobüsle okula gidip
geliyorduk,annemle markete girdik bi keresinde reyonların arasından pat diye
karşıma çıkmazmı……. Güzel tabi bir genç kız için bu yaşananlar,esrarengiz bir
hayranın var ve her yerde seninle.Ama bir yandan korku da var işin içinde ya bi
gece kaçırırsa arabasına atarsa,kimsenin ruhu duymaz.Kesin kararımı vermiştim
benim zeytinci dilsizdi. En üzüldüğüm zamanlar ise iftar vakti pidemi alıp eve
gelirdim bakardım yine arabasının içinde oturuyor içimden hep yemek vermek
gelirdi ama yapamazdım,en ufak tepki vermiyordu,ne güler ne laf atardı,sadece
bakardı….. Kaç ay geçti bilemiycem ama uzun bi süre hep böyle devam ettik artık
bi zeytinci vardı her yerde.Bir akşam nasıl olduysa konuştu evet laf attı
zeytinci bana._biraz konuşabilirmiyiz _içimden sevindim dilsiz
olmadığına.Başladı benden özür dilemeye,yüzü de kızarmıştı karanlıkta belli
olacak kadar. Telefon numaralarımızı aldık,ertesi gün konuşmak üzere
ayrıldık,bir anda o zeytin tezgahındaki karizması yok olmuştu içimde.Adı Osman
dı.Ertesi gün telefonla görüştük,benim o aşkım bitmişti,hayran olduğum zeytinci
bu değildi.Bir kaç akşam okul çıkışlarımda görüştük,ben hiçbir şey
hissetmediğime karar verdim ve söyledim bunu o na.saygı duydu başta,ama sonra
aramaya devam etti.Bir akşam okul çıkışı anlaştık sonkez buluşacaktık,Yeşil
Caminin önünde,ben hazırlamıştım konuşmamı,ve konuştuk,çok kırıcı konuştuğumu
hatırlıyorum sadece şu an.Ertesi gün ilk ve son kez cinemaya gitmek
istedi,kırmamak için kabul ettim teklifini ve gittik.Film çok güzeldi ama onun
yanında olmaktan mutlu değildim,böyle düşünüyordum.artık beni aramamasını
söyledim,sağolsun o da saygı duydu ve aramadı bir daha.Aradan bir hafta kadar
geçti geçmedi,bir sabah uyandığımda Osman ı özlediğimi hissetim.Mesaj
çektim,özledim diye ve başladık görüşmeye.Artık sevgili olmuştuk,o artık
zeytinci değil benim Osmanım dı.çok mutlu hissediyordum kendimi,herşey çok
yolundaydı,gün geçtikçe aşkım artıyordu.Gözlerine baktığımda dünyadan
kopuyordum,sadece o ve ben vardık bu alemde.O nu günlerce gecelerce izlesem
sıkılmazdım,gülüşü,bakışı,konuşması,bağırması,şıma rması her şeyi ayrı güzeldi.
İlk elimi tutuşunu hatırlıyorum,harika bir duyguydu……elleri titremişti,parmak
uçlarımı tutmuştu ilk kez sonra alışmıştık,harika bi duyguydu el ele
gezmek.herşey mükemmeldi,hep böyle devam etmeliydi,hiç ayrı kalacağımız aklımıza
gelmezdi.Biri siz ayrılacaksınız dese inanmazdık…sevgililerin unutamadığı anları
vardı ya bizim her anımız unutulmazdı.Hala gözümün önüne geldiğinde ağladığım bi
İstanbul gezisi dönüşümüz vardır feribotta;hava soğuk ayaz,rüzgar yüzümüzü
acıtıyor,yinede dışarıda durmayı tercih etmiştik,başladık ezgiler söylemeye
sonrası ezan okumuştu birde aşır,kulaklarımdadır sesi……Her anımız harikaydı.Ama
bir gün şeytana uyduk ve yaktık birbirimizi,dönüşü çok zor yollara
girdik,aşkımız biter sandık,ALLAH IM BU AŞKI SEN VERDİN SEN AL diye dua ettim
hep ama almadı.Arttıkça arttı bu aşk.böyle bi aşk herkese nasip olmaz ikimizde
farkındayız bunun ve hep şükrederiz,ama bukadr güzel aşkın sonu bumu
olmalıydı,yoksa aşk kavuşamamakmıydı?Bildiğimiz inandığımız tek şey vardı
elimizde,kimsenin yıkamadığı aşkımız…biz mutluyduk ayrı olmak her şeyden
beter,bazen çok isyan ettiğimiz olmuştur ama hep şükürdeydik Allah bize böyle bi
aşk nasip etmişti. Bana deseler,sonunu bile bile tekrar yaşarmıydın diye,hiç
düşünmeden evet derdim,pişman olacağım hiç bir şey yaşamadım,bu duygu her şeye
değer bir şey. ALLAH SONUMUZU HAYIR ETSİN Zeytin tezgahında başladı herşey …
Teyzem Oya,zeytin aldıktan sonra;_zeytinci sana bakmaktan poşeti
veremedi_dediğinde tezgahtan uzaklaşmış bulunuyorduk.Kafamı çevirdim göreyim
diye zeytinciyi ve geldik göz göze.Karşımda sakalları arasında yüzü parlayan bir
çift göz…. Bir süre bakıştıktan sonra yolumuza devam ettik.Terminale gittik
teyzemi yolcu ettim evine.Aklımın ucundan geçmezdi,bugün bakıştığım zeytincinin
hayatıma gireceği.Haftalar sonra yine geçtim o zeytin tezgahı önünden,çok bariz
bi şekilde yine bakıştık zeytinciyle.Artık sürekli geçer olmuştum tezgahın
önünden…… Bakışma süresi her geçişimde biraz daha artar olmuştu.İçim gidiyordu
gözlerine baktığımda,o anlar uzasın diye çok dua ediyordum,o tezgahta çok
parlıyordu,benim zeytincimdi o,evet bir zeytincim vardı artık... Bir gün
zeytinciyi bizim mahallede gördüm,eve girerken arkama baktığımda caminin
çeşmesinde dikilmiş bana bakıyordu.Çok şaşırmıştım tabiî ki. Günlerden bir gün
ablam işe gidiyor,sabah saat 07.00 ben uyuyorum tabi o saatte.telefon sesiyle
uyandım,karşımda heyecanlı bir sesle _senin zeytinci bizim sokağın
başında_telefon kapandı yüzüme.Uyku sersemi tam anlamadım ne dediğini uyudum
sonra tekrar.vakit ne kadar geçti bilemiyorum,uyandım markete gitmek için çıktım
ve ne göreyim,yokuşun başında beyaz bir arabanın içinde zeytinci
oturuyor,şaşkınlıkla beraber yürüdük markete evime döndüm yine
oradaydı.Sabahlar,akşamlar geçti böyle,zeytinci hep arabada.Okula giderken
benimle birlikte geliyordu o da,arabasını bırakıyor sokağa,otobüsle okula gidip
geliyorduk,annemle markete girdik bi keresinde reyonların arasından pat diye
karşıma çıkmazmı……. Güzel tabi bir genç kız için bu yaşananlar,esrarengiz bir
hayranın var ve her yerde seninle.Ama bir yandan korku da var işin içinde ya bi
gece kaçırırsa arabasına atarsa,kimsenin ruhu duymaz.Kesin kararımı vermiştim
benim zeytinci dilsizdi. En üzüldüğüm zamanlar ise iftar vakti pidemi alıp eve
gelirdim bakardım yine arabasının içinde oturuyor içimden hep yemek vermek
gelirdi ama yapamazdım,en ufak tepki vermiyordu,ne güler ne laf atardı,sadece
bakardı….. Kaç ay geçti bilemiycem ama uzun bi süre hep böyle devam ettik artık
bi zeytinci vardı her yerde.Bir akşam nasıl olduysa konuştu evet laf attı
zeytinci bana._biraz konuşabilirmiyiz _içimden sevindim dilsiz
olmadığına.Başladı benden özür dilemeye,yüzü de kızarmıştı karanlıkta belli
olacak kadar. Telefon numaralarımızı aldık,ertesi gün konuşmak üzere
ayrıldık,bir anda o zeytin tezgahındaki karizması yok olmuştu içimde.Adı Osman
dı.Ertesi gün telefonla görüştük,benim o aşkım bitmişti,hayran olduğum zeytinci
bu değildi.Bir kaç akşam okul çıkışlarımda görüştük,ben hiçbir şey
hissetmediğime karar verdim ve söyledim bunu o na.saygı duydu başta,ama sonra
aramaya devam etti.Bir akşam okul çıkışı anlaştık sonkez buluşacaktık,Yeşil
Caminin önünde,ben hazırlamıştım konuşmamı,ve konuştuk,çok kırıcı konuştuğumu
hatırlıyorum sadece şu an.Ertesi gün ilk ve son kez cinemaya gitmek
istedi,kırmamak için kabul ettim teklifini ve gittik.Film çok güzeldi ama onun
yanında olmaktan mutlu değildim,böyle düşünüyordum.artık beni aramamasını
söyledim,sağolsun o da saygı duydu ve aramadı bir daha.Aradan bir hafta kadar
geçti geçmedi,bir sabah uyandığımda Osman ı özlediğimi hissetim.Mesaj
çektim,özledim diye ve başladık görüşmeye.Artık sevgili olmuştuk,o artık
zeytinci değil benim Osmanım dı.çok mutlu hissediyordum kendimi,herşey çok
yolundaydı,gün geçtikçe aşkım artıyordu.Gözlerine baktığımda dünyadan
kopuyordum,sadece o ve ben vardık bu alemde.O nu günlerce gecelerce izlesem
sıkılmazdım,gülüşü,bakışı,konuşması,bağırması,şıma rması her şeyi ayrı güzeldi.
İlk elimi tutuşunu hatırlıyorum,harika bir duyguydu……elleri titremişti,parmak
uçlarımı tutmuştu ilk kez sonra alışmıştık,harika bi duyguydu el ele
gezmek.herşey mükemmeldi,hep böyle devam etmeliydi,hiç ayrı kalacağımız aklımıza
gelmezdi.Biri siz ayrılacaksınız dese inanmazdık…sevgililerin unutamadığı anları
vardı ya bizim her anımız unutulmazdı.Hala gözümün önüne geldiğinde ağladığım bi
İstanbul gezisi dönüşümüz vardır feribotta;hava soğuk ayaz,rüzgar yüzümüzü
acıtıyor,yinede dışarıda durmayı tercih etmiştik,başladık ezgiler söylemeye
sonrası ezan okumuştu birde aşır,kulaklarımdadır sesi……Her anımız harikaydı.Ama
bir gün şeytana uyduk ve yaktık birbirimizi,dönüşü çok zor yollara
girdik,aşkımız biter sandık,ALLAH IM BU AŞKI SEN VERDİN SEN AL diye dua ettim
hep ama almadı.Arttıkça arttı bu aşk.böyle bi aşk herkese nasip olmaz ikimizde
farkındayız bunun ve hep şükrederiz,ama bukadr güzel aşkın sonu bumu
olmalıydı,yoksa aşk kavuşamamakmıydı?Bildiğimiz inandığımız tek şey vardı
elimizde,kimsenin yıkamadığı aşkımız…biz mutluyduk ayrı olmak her şeyden
beter,bazen çok isyan ettiğimiz olmuştur ama hep şükürdeydik Allah bize böyle bi
aşk nasip etmişti. Bana deseler,sonunu bile bile tekrar yaşarmıydın diye,hiç
düşünmeden evet derdim,pişman olacağım hiç bir şey yaşamadım,bu duygu her şeye
değer bir şey. ALLAH SONUMUZU HAYIR ETSİN...
Anasayfa 
