Muhteşem Bir Sevgi İletişimi Olan Namaz

Konu: Muhteşem Bir Sevgi İletişimi Olan Namaz Perş. Eyl. 04, 2008 10:36 pm

Muhteşem Bir Sevgi İletişimi: Namaz

Namaz, Rabbimizle kurduğumuz en güçlü sevgi iletişimidir. Huzurunda
huzur bulduğumuz, Yüceler Yücesi’ni ancak namazda bütün varlığımızla
hissederiz; varlığında varlık buluruz.

Başlangıç tekbiriyle ellerimizi kaldırıp her şeyi geriye, arkaya,
ikinci plana atarız. Birliğinde dirlik ve dirilik buluruz. Güzel isim
ve sıfatlarıyla kuşatılırız; üzerinde durduğumuz seccade kanatlanır ve
bizi ötelere, ötelerin ötesine götürür. Bir nur ve huzur iklimine
taşınırız. İmanımız güçlenir, derinleşir, mânevî lezzetini ruhumuza
daha çok tattırır. Miraç hediyesi namaz, böylece bizim de miracımız
olur.

Namaz, kulluk davetine icabette sorumluluğumuzu hissetmektir,

“ Sözümde duruyorum, Sen benim Rabbimsin ve huzurundayım.” diyerek
isbât-ı vücut etmektir. Bu sebeple, en derin ve anlamlı kulluktur
namaz. Kimin huzurunda durduğumuzu bilerek varılır hakikatine. Hiç
kimseye yapılmayanlar yapılır Cenâb-ı Hakk’a. Böylece O’nun eşsizliği,
tekliği, birliği, beş vakit namazla fiilen ilan edilmiş olur.

İnsan zayıf, sonlu ve sınırlı bir varlıktır. Kudreti sonsuz olanın
huzurunda, O’ndan başka her şeyi unutarak durur, en derin saygıyla
eğilir ve sonra da, koyar varlığının en kıymetli uzvunu yerlere.
Böylece, kime secde ettiğini bilerek gerçek namaza ulaşmaya çalışır.
Bu, sadece bedenin değil, rûhun da secdesidir. Böyle olduğu içindir ki,
nefsâniyet bütünüyle serilir yerlere, benliğin burnu sürtülür, gurur
sürgün edilir. Bu hâli yaşayan kul, kendi kişiliğinin farkına varır,
sahibine, mâlikine, yaratıcısına teslim olmanın, varlığında ebedî bir
varlık bulmanın saadetine erer.

Namaz bu sebeple rûhun zaferi, nefsin hezîmetidir. Ancak bu zafer, bir
seferlik değildir. Çünkü nefs, her hezimetten sonra, yeniden ve bir
daha serildiği ve devrildiği yerden kalkmak ve intikamını almak için
harekete geçecektir. Bu sebeple, dünya imtihanında mü’mini başarıya
götüren en temel güç namazdır. Namazsız insan, nefse ve şeytana karşı
çok önemli bir korunma, beslenme ve güçlenme unsurundan mahrum kalmış
demektir. Namaz, imanların teyidi ve sınanmasıdır. Mü’min namazda
sudaki balık gibidir, namazla hayat bulur. Kanatlanır İlahi huzura ve
tabii ki bu âlemden hiç çıkmak istemez. Büyüklüğü önünde yokluğa varan
küçüklüğünü, gücü önünde acizliğini, sınırsız zenginliği karşısında
fakirliğini iyice anlar. Kendi adına ne kadar yoklaştığını, Rabbi
n----- ne kadar çoklaştığını hisseder, O’na güvenip dayanmanın ve ancak
O’ndan yardım dilemenin doyumsuz zevkini yaşar.

Necip Fazıl rahmetli, “Namaz kılabildiğiniz için de namaz kılın, secde edebildiğiniz için de şükür secdesi yapın.” derdi.

Rahmetli Hacı Annemiz, gençliğinde hocasına, “Bu aralar namaz kılamıyorum.” diye dertlenir. Mürşidinin cevabı sarsıcıdır…

“ – Sen, bu vakte kadar hiç namaz kıldın mı ki!” Namazın hakîkati, bir
çınar tohumunun ağaçlaşıncaya kadar yaşadığı merhalelerce çokluk ve
çeşitlilik arzeder. Yani her namaz aynı değildir. Ancak namazın
hakikisi, kılanı en güzel ahlâka yüceltir. Namazı bize öğretenin
ahlâkına getirir.

Namaz günaha giden yollarda en etkili frendir. Efendimiz (sav)in ifadesiyle, mümini beş vakit yıkayan ve arıtan bir ırmaktır.

Namaz, bittikten sonra da devam eder. Hz. Mevlana, bu manaya işareten der ki:

“ – Öyle bir abdest al ki, hiç bozulmasın.

Öyle bir namaz kıl ki hiç bitmesin.

Âşıka beş vakit yetmez, beş yüz bin vakit arzu eder.
Zira namaz,
Sevgililer Sevgilisi olan yüce Yaratıcıya vuslattır.
Gerçek âşık, vuslatın bitmesini ister mi?”