BİR
KÜÇÜCÜK ÇOCUĞUM BEN
Duman çöktü
Sis bürüdü
Şu daracık dünyamı
Kimse bilmez
Soran olmaz
İçimdeki sevdamı
Bir küçücük çocuğum
ben
Acılar diyarında
Kaldırımlar tanır beni
Yaşarım İstanbul’da
Utanırım söyleyemem
Söyleyemem derdimi
Darılmayın ey insanlar
Ben ararken kendimi
Tanır beni İstanbul’da
Kör-karanlık
zindanlar
İşkenceler, falakalar
Tanır beni duvarlar
Bir küçücük
çocuğum ben
Saldırdılar dünyama
Kollarımı bağladılar
Kıydılar
saçlarıma
Utanırım söyleyemem
Söyleyemem derdimi
Darılmayın ey
insanlar
Ben ararken kendimi
Fırtınaya durdu sesim
Kırıldım
döküldüm
Çok ezildim
Bundan beteri yok
Bir kez olsun
Uçurtmalar
salmadım gökyüzüne
Maviler takmadım rüyalarımda
Yaşım göstermez
çocukluğumu
İstanbul kadar yaşadım
İstanbul kadar yorgunum
İstanbul’da bir küçük çocuğum ben
Ferhat TUNÇ
Anasayfa 
