Aşk Çiçeği

Konu: Aşk Çiçeği Cuma Eyl. 05, 2008 1:17 am

Bir gün tutar bir caneriği çiçeğini sunar bahara. Bür tutam serinlik, bir
yürekte buğulanan sıcaklık . Ve konar gözlere bir öpücük gibi kuşların bahar
sevinci. Okşar bir annenin parmakları gibi usulca saçlarımızı seher yeli. Bir
tutam gün ışığı dolar içimize, bir tutam sevinç çığlığı.

Ne zaman bahar
gelse sevinci yaşar kırlar, dağlar, ovalar, denizler, dağlı çocuklar umudu
kucaklar bir yanımızda; bir yanımız da kuşlar, ağaçlar, çiçekler, kelebekler,
cerenler sevinci yaşar. Aydınlık gelir dört bir tarafa, gürül gürül akar
dereler. Bir dağ pınarı gibi hayat kaynar kanımızda, yüreğimizde tomurcuk
tomurcuk aşk fışkırır. Alıp götürür duygularımızı dağların ötesine serin serin
esen rüzgarlar...

Bu dağların sevda türküsüsün sen, denizlerin mavisi,
bulutların beyazı. Ne zaman bahar gelse, yağmur yağmur çiçek açar sesin
gökyüzünde. Ben sonbaharın yorgun, yanık türküsüyüm oysa, sarıya çalar rengim,
rüzgarlar estikçe savurur yapraklarımı uzak diyarlara. Sen gülüşünde baharın ilk
sevincini, gözlerinde göğün uçuk mavisini taşıyorsun. Yaşamak bir su gibi berrak
yüzünün aydınlığında, bir köy türküsü gibi hilesiz ve içli.

Ben seni
ozanca sevdim türkübakışlım, sular gibi temiz, bir rüzgar gülü gibi hilesiz.
Mehtabın güzelliği, yıldızların ışıltısısın sen karlı dağlarda, rüzğarların
soluğu, güneşin dostluğusun. Umut, aşk ve alın terisin akalınlarda. Toprağa
ekilen tohum, bahara söylenen türküdür dilin. Ceylan gözlerin sevinci,
dudakların ıslığısın türkülü ırmaklarda.

Acılar içinde de olsa yaşamı
çılgınca sevdim. Çılgınca sevdim dağları, denizleri, kuşları, ormanları, umudu,
sevinci, güneşi, çocukları. En çok da seni sevdim aşkçiçeğim.

Kar
türküleri kederlidir gülüm, kar türküleri acılı. Gidersen kar yağar istasyonlara
Bir gülü büyütmek kadar zor ve güzel, seni düşlemek dağların ötesinde. Seni
dağlı bir çiçek gibi göğsümüm üstünde, namusumun akında taşıdım hep.
Bu
sevdayı alıp gitme benden, alıp gitme buralardan, gözleri türkülü kuşum .
İçimdeki baharı öldürüp gitme. Kimsiz, kimsesiz kalır yüreğim. Körpe bir dal
gibi koparma sevinçlerimi yüreğimden.
Gitme
figan düşer denizlere sular
çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır
tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker sabah kervanları kelebekler ölür

gitme
bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır
yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri
kalbimin, üzülürüm

gitme
öksüz kalır içimdeki imge dağları

saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez,
bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah be gülüm

gitme

içimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de,
ölürüm

gitme kal
menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün
gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam
yokluğun ölüm