BIR KADININ ASKI (AYSE ARMAN' DAN )
Bir
kadinin Aski...
Karimi 1998'in sonbaharinda kaybettim... Yedi senelik
evliligimizin iki
senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmistik.
Karim, her evlilik
yildönümümüzde ikimizin fotografini çerçeveler,"Bunlar
bizim hayatimizin
gölgeleri"derdi..
Öldügünde, yedi tane resmimiz
vardi. 97'in bir gecesinde onu
aldattim.
Oysa ona sürekli onu ne kadar çok
sevdigimi ve sonsuza kadar
sadik kalacagimi söylerdim. Ölmeden iki hafta önce
yine ayni seyi
tekrarladim.
Tuhaf bir gülümsemeyle bakti bana ve sadece:
"Biliyorum" dedi.
Izmir'e kar yagdigi gün, yani bir ay
önce,
evdeydim.Fotograflarimiza bakiyordum yine... Her çerçevenin altinda bir
harf oldugunu ilk kez o günfark ettim.
-A. -R. -K. -A. -S. -I. -N.
Gerisi
için yillari yetmemisti. Ama sanirim "Arkasina bak"yazmaya
filan
niyetlenmisti. Hemen çerçevelerin arkasina baktim. Hiçbir sey
yoktu.
Sonra
birsey dürttü beni, hepsini teker teker
söktüm.
Inanabiliyormusunuz,her birinin arkasindan bir mektup çikti!
Geçirdigimiz her sene için
sevgi dolu sözler yazmisti.
1997'deki
resmimizin içinden çikan zarf ise simsiyahti. Ve
içinden su sözler çikti:"14
Mart 1997/Gözlerin bana baska birine dokunmus gibi bakti/Söylemene gerek
yok,biliyorum..."
2002'deyiz. Onu kaybedeli 4,aldatali 5 yil oluyor.Içim
aciyor
simdi. Çünkü kadinlar biliyor, hissediyor... seviyorum diyenin
sevgisinden süphe et,çünkü;
ask sessiz,sevgi
dilsizdir...
Anasayfa 
