Onu ilk gördüğümde 17 yaşındaydım. O ise 20. Akıl
hastanesine ziyarete gitmiştim. Arkadaşım zorla götürmüştü. Bahçedeydi... Kıştı.
Onun üzerinde sadece tişört vardı. Dikkatimi çekmişti. Herksin yanında birileri
vardı o yalnızdı. Yanına gidip adını sordum, sohbet etmeye başladım.
Konuşmuyordu, benimle hiç ilgilenmiyordu. Bu daha da dikkatimi çekmişti. Üzerine
gidiyordum ama boşunaydı. Hiç konuşmuyordu. Çok etkilemişti beni...
Daha
sonra her gün yanına gitmeye başladım. Benimle az da olsa konuşmaya başlamıştı.
Doktoru onun durumunun hiçte iyi olmadığını, ailesini trafik kazasında
kaybettikten bu hale geldiğini anlattı ve onla bu kadar ilgilendiğimi sordu.
Cevap veremedim. Sanırım beni etkilemişti ve seviyordum onu.
Onu
etkilemeyi sonunda başarmıştım. Okul çıkış saatimi sabırsızlıkla beklediğini
söylemişti. Beni görmeden mutlu olmadığını anlatmıştı. 1 yılda gülümsetmeyi baş
artmıştım onu. Bana ilk “ Seni Seviyorum” dediğinde de tanışmışlığımızın
üzerinden 1,5 sene geçmişti. Gülüyorduk el ele dolaşıyorduk bahçede. Doktoru
bile şaşırmıştı bu duruma. Artık psikoloji tedavisi bitmiş sadece ilaç tedavisi
uygulanıyordu. Buda bizi çok mutlu ediyordu. Ailemin ondan haberi vardı. Ama onu
sadece benim ilgilendiğim bir hasta olarak görüyorlardı. Oysa biz sevgiliydik.
Sözlendik. Yüzüklerimizi doktoru taktı. 2 yıl sonra ailem her şeyi öğrendi.
Ondan ayrılmamı istediler. Çünkü o hastaydı. Bir hafta beni eve kapattılar.
Artık mavişimin yanına gidemiyordum. Günün birinde evden kaçıp yanına gittim.
Hastanede yoktu. Beni iki gün beklemiş ben gelmeyince de kendi isteğiyle
hastaneden ayrılmış
Bir ay boyunca eve kapandım. Kimseyle konuşmuyordum
yemek bile yemiyordum. Bir arkadaşım mavişimi yolda görmüş oda benim ev adresimi
almış. Bir gün mavişim ellerinde çiçeklerle evimizin önüne geldi. Annemi
kandırıp bir hafta birlikte tatile çıktık. Artık onundum. Tüm kalbimle ve
bedenimle...
Ailem ne yazık ki kararından vazgeçmiyor ve onu istemiyor.
Şu an o yanımda yok. Ailem beni Antalya’ ya gönderdi. O da İstanbul’ da. Buraya
gelmesi imkansız. Üçüncü senemizdeyiz ve 4 aydır ayrıyız. Haberini
arkadaşlarımdan alıyorum. Yine hastaneye düşmesinden korkuyorum. Ne yapacağımı
bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey var. Onu çok seviyorum...
Anasayfa 
