Ana-oğul ve öteki kadin

Konu: Ana-oğul ve öteki kadin Cuma Eyl. 05, 2008 6:21 pm

ANA-OĞUL VE ÖTEKİ
KADIN

Sıkça tekrarlanan bir inanca göre "Anneler evlatları için
yaşarlar".

Anneliğin bu fedakarlık boyutu üzerine yüzlerce yazı
okumuşsunuzdur. Yazılmayan şudur: Annenin, "doğurduğum varlık için yaşamalıyım"
kararı, ister istemez doğurduğu varlığın da onun için yaşaması özlemini
barındırır içinde; en azından o varlık öyle hisseder.

Doğumla başlayan
bu karşılıklı adanmışlık hissi, hayat boyu sürer.

Mitoloji, gökler
tanrısı Zeus un, Leda yla birleşebilmek için kuğu kılığına girdiğini yazar. Leda
kuğuyu alınca şöyle der:

"Bir kuğum olduğundan beri intihar etmekte
özgür değilim artık"...

Çocuklar, hasretle beklenmiş kuğularıdır
annelerinin... ve hayatına bir kuğu giren anne, "intihar etmekte bile özgür
değildir artık..."

Lakin annenin bu esareti, ister istemez kuğusunu da
tutsaklaştıracak ve bu ikiliyi aynı tutkunun prangalarıyla birbirine
bağlayacaktır.

Onlar sevginin rehineleridirler artık ve şefkatin
pamuktan kıskacında yaşayıp gideceklerdir.

Hayat, koruyucu meleğin
kanatları altında öyle rahattır ki kuğular bir süre sonra alışırlar. Bu konfor
alır götürür onları... Terli sırttaki bezler, gurur okşayan sözler, "Bak senin
için bu börekler", "aman ne zahmetler"le hepten şımarırlar. Zamanla kart bir
tavusa dönüştüklerinde bile "analarının biricik kuğusu" muamelesi görmenin
tadından vazgeçemezler.

* * *

Erkek kuğular açısından öykünün
devamı biraz değişiktir:

Günlerden bir gün "öteki kadın" çıkagelir ve
aşk tanrısı Eros un okunu fırlatarak ana-oğul arasındaki gönüllü tutsaklığın
prangalarını çözer. Sonra da "evcil kuğu"nun tüylerini yolup, ona aslında Zeus
olduğunu hatırlatır.

Ancak oğul için annesi, "ilk kadın"dır. Ondan
sevgiyi, şefkati, fedakarlığı öğrenmiştir. O yüzden de, her yeni kadını, "ilk
kadını" ile kıyaslar. Bu kıyaslama, üçgenin her üç ucu için de daimi bir
mutsuzluk kaynağı olmaya adaydır. Bundan böyle oğulun tanıştırdığı her kız,
annenin bakışlarında test edilecek oradaki bir ışıltıyla kabul görecek ya da bir
bulut kümesiyle geri çevrilecektir. Annesini seven bir evlat için hayat, o
adanmışlığı geri ödeyebilmek uğruna adanmış bir başka hayata dönüşecektir.

Hayat, üç bilinmeyenli bir denklemdir artık...

* * *

Bundan sonrası üçüne kalmıştır:

Fedakarlıkta sınır tanımayan bir
anne, geceyarısı "Kuğumun sırtı açılmıştır, gidip örteyim" dedi mi, iş biter.

Bu durum karşısında kimi kuğular dilleri döndüğünce artık bir tavus
olduklarını anlatmaya çalışırlar. Kimileri ise "öteki kadın"dan hiçbir zaman
göremeyecekleri bu ilgiden gizli bir haz duyarak sırtlarını uzatırlar, kartlaşan
tüylerini sevdirmek için...

"Öteki kadın"a, sinirle o tüyleri yolmak
düşer genellikle... "Yolamayan" ise, bunun intikamını kendi oğluna aynısını
uygulayarak alır. Nasıl olsa şimdi onun da bir kuğusu vardır; sırtını
örtebileceği, eş seçebileceği... Her "öteki kadın", potansiyel bir "ilk
kadın"dır çünkü... ve kendi öteki kadınlarını yaratır.

Sevgiyle ipotek
konulmuş hayatlar silsilesi böylece kuşaktan kuşağa sürer.

* * *

Kıssadan hisse:

Bir evlada bırakılacak en büyük miras,
özgürlüktür. Ona özgürlük devredebilmek için de önce sizin özgür olmanız
gerekir.

Bırakın sırtını kendisi örtsün. Bu hem sizi, hem kuğunuzu
özgürleştirecektir.