Yüreğin yanıp tutuşurken bir avuç sabahla yıkamak gerekirmiş O'nsuz yarınları. Güç katan, hayat veren, canım derken sevdama, el olup gitmek kadar yalanmış, yalanmış aşk.
Yalnızlık daha güçlü kılıyor küçük dünyamda beni.Gerek acı, gerek mutluluk, hepsi kendi bahçemde ektiğim tohumlarda sundu bana büyük yüreğimi.
Şans verirken canımı acıttığını, yüzüme gülerken sevdamı kanattığını bilemeyecek kadar kapamışım gözlerimi. Masallardaki gibi yaşadığımı düşünürken pembe köpükten dünyam damlayarak düştü avucuma dün gece. Hep elimi uzatışlarım geliyor aklıma şimdi. Kendi hayallerime sarılışlarım, umutları bir bir dizişim yıldızlara yastığımla kavuştuğumda.
Ben O'nun omuzundayken bile yalnızlığımlaymışım ...
Hayatımın oyununu, hayatımın blöfüyle oynadım ve hayatımla ödüyorum bedelini... ne için ? Hataları üstlenip kendime haklı çıkardım canım dediğimi .. vazgeçmemek, kaybetmemek adına.
OYSA O'nu KAYBETMEKLE KAZANDIM YAŞAMI
Hoşçakal haketmeyenim...
Ardında neleri sakladığını bilemediğim gülüşünle hep mutlu kal ....
Anasayfa 
