Bu kasabada ölmek yasak!

Konu: Bu kasabada ölmek yasak! Salı Eyl. 02, 2008 9:29 pm

Bu kasabada ölmek yasak!

78. paralel üzerindeki Longyarbyön kasabasında
bulunan küçük mezarlık bundan 70 yıl önce yeni cenaze kabul etmeyi durdurmuş.
Çünkü kasabada cesetlerin, soğuk nedeniyle hiç bir şekilde bozulmadığını
keşfetmişler.

Bilim adamlarının yakınlarda 70 yıl önce ölüp buraya
gömülmüş bir ceset üzerinde yaptıkları incelemelerde 1917'de çıkan bir salgınla
kasaba halkının önemli bir kısmının ölümüne yol açan grip virüsünü capcanlı
tespit etmişler.

Norveç'in kuzey sahili ile Kuzey Kutbu arasındaki
Svalbard takımadalarından birinin üzerinde yer alan

Kasabada
yaklaşık 1500 kişi yaşıyor.

Kristin Grotting, psikoterapist.

Buraya 12 yıl önce yerleşmiş.Açık renk cildi yazları sürekli gökyüzünde
parlayan güneşin etkisiyle kızarmış.

Kutup bölgesinde, Mart ile Ekim
arası uzun bir tek gün gibi.Güneş hiç batmıyor. Ama hiç bir zaman da pek
ısıtmıyor.

Longyarbyön körfezine bakıyoruz beraber. Açıklıyor,
eskiden sürekli buz olan bu körfez, artık kış ortasında bile donmuyor.

Çevresindeki buzullar da giderek eriyip küçülüyor.Çok değil on yıl kadar
önce, kar motosikletleriyle gezdiklerini anlatıyor körfezin
üzerinde.

Şimdi bu mümkün olmuyormuş.Küresel ısınma Kristin
Grotting'i kaygılandıran tek konu değil. Emekli olduğunda ne yapacağını
düşünüyor.

Çünkü bu kasabada yaşlılar ve bakıma muhtaç insanlar için hiç
bir olanak yokmuş.Yaşlılar için huzurevi yok ama anaokulu var Longyarbyön
kasabasının.Kışları aylar süren karanlık gece boyunca çocuklar yaptıkları
kocaman ve sapsarı güneş resimleri ve kabartmalarını asıyorlar
pencerelere.Çocukların bazıları psikoterapi kliniğine geliyor. Kristin sürekli
kalın kış giysileri içinde dolaşmaktan çocukların kollarını bacaklarını özgürce
hareket ettirmeyi öğrenemediklerini anlatıyor.

Anaokulunun bahçe
duvarı dışında ise çocukları çok daha büyük tehlikeler bekliyor. Öğretmenler bu
yüzden sürekli ***** taşıyorlar. Çünkü Longyarbyön 1500 insanın yanı sıra, kutup
ayılarının da memleketi.Üniversite birinci sınıfa başlayan her öğrenci, ilk
öğretim gününde, kutup ayısının nasıl vurulup öldürüleceğini öğreniyor. İlk
tavsiye, "Hayvanın başını vurmak zordur, göğsüne nişan al". "Eğer ayıyla
karşılaştığında silahın yoksa dikkatini dağıtmak için eldivenlerini çıkarıp uzak
bir yere at, belki dikkatini dağıtabilirsin". "eğer ağzını şapırdatır gibi
sesler çıkartıyorsa öldürmeye hazırlanıyor demektir. O zaman, ayıya,
Longyarbyön'de ölmenin yasak olduğunu hatırlatmayı dene, bakarsın hukuka saygısı
vardır".

Şaka bir yana, Longyarbyön'de bu tehlikeli hayvanları meşru
savunma dışında öldürmek kesinlikle yasak. O durumda bile olayı Svalbard
valisine bildirmek gerekiyor.

Ziyaretine gittiğim, vali Per
Sefland'ın ofisinde içi doldurulmuş koca bir kutup ayısı var. "Vallahi ben
vurmadım" diyor.

Vali tam tersine, başkent Oslo'da avukatlık
yaparken, sırf doğal hayata düşkünlüğü nedeniyle buraya tayinini istemiş.
Sefland'la birlikte kasabanın kızaklarını çeken huski köpeklerini görmeye
gidiyoruz. Çalışmadıkları zamanlarda, köpekler körfeze bakan bir merkezde büyük
kafesler içinde yaşıyor ve balıkçıların getirdiği fok etleriyle
besleniyorlar.
Huskilerin kampının hemen yakınına kutup ördekleri yerleşmiş.
Köpeklerin sesinden ürken kutup tilkileri burada onları rahatsız edip
yumurtalarını ve yavrularını çalamıyormuş.