Ve şimdi aşk kendi ölüsünü taşıyor omuzlarında

Ben kargaşalığın
çocukluğunu oynuyor,
Soytarısı olmayan kelimelerin krallığını
yapıyorum.
Ve ölülerimi yatırıyorum gözlerime.

Her masal kendinden
kaçıştır derdin,
Ve her masal bir kahraman yaratır içinde.

Kirpiğine
asılı kalıyor masal..
Gidişlerini imzalıyor
kahraman

Kimsesizliğimin kimliğine suret olmayacak mısın
yoksa?
Aynalarda göremediğim hükümsüz yüzümü, yüzüne kabul etmeyecek misin?

.Ey boğazıma kadar battığım yağmur, hadi al beni!
Gözbebeklerinde
yıldızlar eriten gece, hadi boğ beni!.